Achalazja - wytyczne ACG (2013): Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
== Diagnostyka i rozpoznanie == | == Diagnostyka i rozpoznanie == | ||
Podstawą rozpoznania achalazji jest wynik badania manometrycznego przełyku, a gastroskopia i badanie radiologiczne są jedynie badaniami uzupełniającymi, gdyż żadne z nich ma czułości ani specyficzności wystarczającej do samodzielnego potwierdzenia diagnozy. | |||
*Achalazję należy podejrzewać u pacjentów z dysfagią podczas połykania pokarmów stałych i płynnych oraz z regurgitacją, nie poddającymi się próbie leczenia właściwą dawką inhibitora pompy protonowej. | *Achalazję należy podejrzewać u pacjentów z dysfagią podczas połykania pokarmów stałych i płynnych oraz z regurgitacją, nie poddającymi się próbie leczenia właściwą dawką inhibitora pompy protonowej. | ||
*U wszystkich pacjentów z podejrzeniem achalazji, u których podczas gastroskopii lub badania radiologicznego nie stwierdzono mechanicznego upośledzenia drożności, przed postawieniem rozpoznania achalazji '''powinno''' się wykonać badanie czynności ruchowej przełyku<ref>Czyli manometrię przełykową.</ref> | *U wszystkich pacjentów z podejrzeniem achalazji, u których podczas gastroskopii lub badania radiologicznego nie stwierdzono mechanicznego upośledzenia drożności, przed postawieniem rozpoznania achalazji '''powinno''' się wykonać badanie czynności ruchowej przełyku<ref>Czyli manometrię przełykową.</ref> | ||
Wersja z 13:26, 7 lip 2015
Achalazja - wytyczne American College of Gastroenterology z sierpnia 2013.
Definicja i epidemiologia
Achalazja jest pierwotnym zaburzeniem czynności ruchowej przełyku charakteryzującym się niedostatecznym rozkurczem dolnego zwieracza (lower esophageal sphincter, LES) i brakiem perystaltyki przełyku.
Choroba występuje jednakowo często u mężczyzn i u kobiet. Zapadalność wynosi ok. 1 przypadku na 100 000 osób, a chorobowość 10 przypadków/100 000 osób. Szczyt zachorowań przypada między 30. a 60. rokiem życia.
Diagnostyka i rozpoznanie
Podstawą rozpoznania achalazji jest wynik badania manometrycznego przełyku, a gastroskopia i badanie radiologiczne są jedynie badaniami uzupełniającymi, gdyż żadne z nich ma czułości ani specyficzności wystarczającej do samodzielnego potwierdzenia diagnozy.
- Achalazję należy podejrzewać u pacjentów z dysfagią podczas połykania pokarmów stałych i płynnych oraz z regurgitacją, nie poddającymi się próbie leczenia właściwą dawką inhibitora pompy protonowej.
- U wszystkich pacjentów z podejrzeniem achalazji, u których podczas gastroskopii lub badania radiologicznego nie stwierdzono mechanicznego upośledzenia drożności, przed postawieniem rozpoznania achalazji powinno się wykonać badanie czynności ruchowej przełyku[1]
- Za rozpoznaniem achalazji przemawia wynik badania radiologicznego, który wykazuje:
- poszerzenie przełyku
- zwężenie połączenia przełykowo-żołądkowego z obrazem "ptasiego dzioba"
- brak perystaltyki przełyku
- spowolnione opróżnianie przełyku z barytu
- Wykonanie badania z barytem w celu oceny opróżniania przełyku oraz morfologii połączenia przełykowo-żołądkowego zalecane jest u pacjentów z niejednoznacznym wynikiem badania czynności ruchowej przełyku
- U wszystkich pacjentów z achalazją zalecana jest endoskopowa ocena połączenia przełykowo-żołądkowego i wpustu dla wykluczenia pseudoachalazji[2].
Przypisy
- ↑ Czyli manometrię przełykową.
- ↑ Przyczyny pseudoachalazji:
- guzy wpustu
- naciek nowotworowy przywspółczulnego splotu Auerbacha (rak wpustu, trzustki, piersi, płuca, wątrobowokomórkowy)
- przebyta fundooplikacja
- przebyte założenie opaski na żołądek
- choroba Chagasa
Bibliografia
- Michael F. Vaezi , John E. Pandolfino, Marcelo F. Vela. ACG Clinical Guideline: Diagnosis and Management of Achalasia. "American Journal of Gastroenterology". 2013-08. 108(8). str. 1238-1249. doi: 10.1038/ajg.2013.196