Achalazja - wytyczne ACG (2013): Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
== Diagnostyka i rozpoznanie == | == Diagnostyka i rozpoznanie == | ||
Podstawą rozpoznania achalazji jest wynik badania manometrycznego przełyku, a gastroskopia i badanie radiologiczne są jedynie badaniami uzupełniającymi, gdyż żadne z nich nie ma czułości wystarczającej do samodzielnego potwierdzenia diagnozy. | Podstawą rozpoznania achalazji jest wynik badania manometrycznego przełyku, a gastroskopia i badanie radiologiczne są jedynie badaniami uzupełniającymi, gdyż żadne z nich nie ma czułości wystarczającej do samodzielnego potwierdzenia diagnozy: czułość gastroskopii wynosi jedynie ok. 33%, a czułość badania radiologicznego ok. 66%<ref>Howard, Maher, Pryde i in., 1992, s.1015</ref>. | ||
*Achalazję należy podejrzewać u pacjentów z dysfagią podczas połykania pokarmów stałych i płynnych oraz z regurgitacją, nie poddającymi się próbie leczenia właściwą dawką inhibitora pompy protonowej. | *Achalazję należy podejrzewać u pacjentów z dysfagią podczas połykania pokarmów stałych i płynnych oraz z regurgitacją, nie poddającymi się próbie leczenia właściwą dawką inhibitora pompy protonowej. | ||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
*Howard P.J. , Maher L. , Pryde A. | *Howard P.J. , Maher L. , Pryde A., Cameron E.W.J., Heading R.C. [http://gut.bmj.com/content/33/8/1011.long ''Five year prospective study of the incidence, clinical features, and diagnosis of achalasia in Edinburgh.''] "Gut". 1992; 33. str. 1011 – 5. | ||
*Vaezi Michael F., Pandolfino John E., Vela Marcelo F. [http://gi.org/wp-content/uploads/2013/07/ACG_Guideline_Achalasia_July_2013.pdf ACG ''Clinical Guideline: Diagnosis and Management of Achalasia.''] "American Journal of Gastroenterology". 2013-08. 108(8). str. 1238-1249. doi: 10.1038/ajg.2013.196 | *Vaezi Michael F., Pandolfino John E., Vela Marcelo F. [http://gi.org/wp-content/uploads/2013/07/ACG_Guideline_Achalasia_July_2013.pdf ACG ''Clinical Guideline: Diagnosis and Management of Achalasia.''] "American Journal of Gastroenterology". 2013-08. 108(8). str. 1238-1249. doi: 10.1038/ajg.2013.196 | ||
Wersja z 13:59, 7 lip 2015
Achalazja - wytyczne American College of Gastroenterology z sierpnia 2013.
Definicja i epidemiologia
Achalazja jest pierwotnym zaburzeniem czynności ruchowej przełyku charakteryzującym się niedostatecznym rozkurczem dolnego zwieracza (lower esophageal sphincter, LES) i brakiem perystaltyki przełyku.
Choroba występuje jednakowo często u mężczyzn i u kobiet. Zapadalność wynosi ok. 1 przypadku na 100 000 osób, a chorobowość 10 przypadków/100 000 osób. Szczyt zachorowań przypada między 30. a 60. rokiem życia.
Diagnostyka i rozpoznanie
Podstawą rozpoznania achalazji jest wynik badania manometrycznego przełyku, a gastroskopia i badanie radiologiczne są jedynie badaniami uzupełniającymi, gdyż żadne z nich nie ma czułości wystarczającej do samodzielnego potwierdzenia diagnozy: czułość gastroskopii wynosi jedynie ok. 33%, a czułość badania radiologicznego ok. 66%[1].
- Achalazję należy podejrzewać u pacjentów z dysfagią podczas połykania pokarmów stałych i płynnych oraz z regurgitacją, nie poddającymi się próbie leczenia właściwą dawką inhibitora pompy protonowej.
- U wszystkich pacjentów z podejrzeniem achalazji, u których podczas gastroskopii lub badania radiologicznego nie stwierdzono mechanicznego upośledzenia drożności, przed postawieniem rozpoznania achalazji powinno się wykonać manometrię przełyku.
- Wykonanie badania z barytem w celu oceny opróżniania przełyku oraz morfologii połączenia przełykowo-żołądkowego zalecane jest u pacjentów z niejednoznacznym wynikiem badania manometrycznego przełyku
- Za rozpoznaniem achalazji przemawia wynik badania radiologicznego, który wykazuje:
- poszerzenie przełyku
- zwężenie połączenia przełykowo-żołądkowego z obrazem "ptasiego dzioba"
- brak perystaltyki przełyku
- spowolnione opróżnianie przełyku z barytu
- U wszystkich pacjentów z achalazją zalecana jest endoskopowa ocena połączenia przełykowo-żołądkowego i wpustu dla wykluczenia pseudoachalazji[2].
Przypisy
- ↑ Howard, Maher, Pryde i in., 1992, s.1015
- ↑ Przyczyny pseudoachalazji:
- guzy wpustu
- naciek nowotworowy przywspółczulnego splotu Auerbacha (rak wpustu, trzustki, piersi, płuca, wątrobowokomórkowy)
- przebyta fundooplikacja
- przebyte założenie opaski na żołądek
- choroba Chagasa
Bibliografia
- Howard P.J. , Maher L. , Pryde A., Cameron E.W.J., Heading R.C. Five year prospective study of the incidence, clinical features, and diagnosis of achalasia in Edinburgh. "Gut". 1992; 33. str. 1011 – 5.
- Vaezi Michael F., Pandolfino John E., Vela Marcelo F. ACG Clinical Guideline: Diagnosis and Management of Achalasia. "American Journal of Gastroenterology". 2013-08. 108(8). str. 1238-1249. doi: 10.1038/ajg.2013.196