Gastropareza: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Lavori.gif]] | [[Plik:Lavori.gif]] | ||
'''Gastropareza''' - zespół objawów wywołanych spowolnieniem opróżniania żołądka przy braku mechanicznej przeszkody dla tego opróżniania. | '''Gastropareza''' - zespół objawów wywołanych spowolnieniem opróżniania żołądka przy braku mechanicznej przeszkody dla tego opróżniania. | ||
===Objawy=== | ===Objawy=== | ||
| Linia 15: | Linia 12: | ||
Objawy te nie są specyficzne dla gastroparezy - mogą występować m. in. w zapaleniu błony śluzowej żołądka, chorobie wrzodowej czy dyspepsji czynnościowej. '''Najmniej''' specyficznymi objawami są ból w nadbrzuszu i odbijanie. | Objawy te nie są specyficzne dla gastroparezy - mogą występować m. in. w zapaleniu błony śluzowej żołądka, chorobie wrzodowej czy dyspepsji czynnościowej. '''Najmniej''' specyficznymi objawami są ból w nadbrzuszu i odbijanie. | ||
== | ==Diagnostyka== | ||
===Wykluczenie innych stanów z podobnymi objawami === | ===Wykluczenie innych stanów z podobnymi objawami === | ||
*[[zespół przeżuwania]] (regurgitacje występują w ciągu 15 minut po posiłku, podczas gdy wymioty w przebiegu gastroparezy później) | *[[zespół przeżuwania]] (regurgitacje występują w ciągu 15 minut po posiłku, podczas gdy wymioty w przebiegu gastroparezy później) | ||
| Linia 34: | Linia 31: | ||
===Rozpoznanie=== | ===Rozpoznanie=== | ||
Warunkiem rozpoznania gastroparezy jest potwierdzenie spowolnienia opróżniania żołądkowego. | Rozpoznanie gastroparezy stawiane jest po stwierdzeniu jej objawów, spowolnionego opróżniania żołądka oraz braku zwężenia bądź owrzodzenia odźwiernika. Warunkiem rozpoznania gastroparezy jest potwierdzenie spowolnienia opróżniania żołądkowego. | ||
*Podstawową metodą diagnostyczną jest badanie scyntygraficzne. Za rozpoznaniem gastroparezy przemawia stwierdzenie zalegania w żołądku pokarmu o stałej konsystencji przez 4 godziny po posiłku. | *Podstawową metodą diagnostyczną jest badanie scyntygraficzne. Za rozpoznaniem gastroparezy przemawia stwierdzenie zalegania w żołądku pokarmu o stałej konsystencji przez 4 godziny po posiłku. | ||
*Przydatność badań alternatywnych do scyntygrafii (kapsułkowego badania motoryki oraz testu oddechowego z <sup>13</sup>C po podaniu znakowanego kaprylatu bądź spiruliny) jest dopiero oceniana. | *Przydatność badań alternatywnych do scyntygrafii (kapsułkowego badania motoryki oraz testu oddechowego z <sup>13</sup>C po podaniu znakowanego kaprylatu bądź spiruliny) jest dopiero oceniana. | ||
*Leki wpływające na motorykę żołądka powinny zostać odstawione na co najmniej 48 godzin przed badaniem. | *Leki wpływające na motorykę żołądka powinny zostać odstawione na co najmniej 48 godzin przed badaniem. | ||
*U pacjentów z cukrzycą przed rozpoczęciem badania należy oznaczyć glikemię. Jeśli przekroczy ona 275 mg% powinna być leczona po rozpoczęciu testu. | *U pacjentów z cukrzycą przed rozpoczęciem badania należy oznaczyć glikemię. Jeśli przekroczy ona 275 mg% powinna być leczona po rozpoczęciu testu. | ||
== Postępowanie == | |||
== Uwagi == | == Uwagi == | ||
Wersja z 14:01, 29 sie 2015
Gastropareza - zespół objawów wywołanych spowolnieniem opróżniania żołądka przy braku mechanicznej przeszkody dla tego opróżniania.
Objawy
- wczesna sytość
- uczucie pełności poposiłkowej
- nudności
- wymioty
- odbijanie
- ból w nadbrzuszu
- objawy choroby refluksowej oporne na leczenie
Objawy te nie są specyficzne dla gastroparezy - mogą występować m. in. w zapaleniu błony śluzowej żołądka, chorobie wrzodowej czy dyspepsji czynnościowej. Najmniej specyficznymi objawami są ból w nadbrzuszu i odbijanie.
Diagnostyka
Wykluczenie innych stanów z podobnymi objawami
- zespół przeżuwania (regurgitacje występują w ciągu 15 minut po posiłku, podczas gdy wymioty w przebiegu gastroparezy później)
- anoreksja[1] i bulimia
- zespół cyklicznych wymiotów (zwykle nie towarzyszy mu spowolnienie opróżniania żołądkowego)
- długotrwałe używanie kanabinoidów
Ustalenie przyczyny
- wykluczenie cukrzycy bądź złej kontroli cukrzycy [2] (29% przypadków)
- wykluczenie niedoczynności tarczycy
- U każego pacjenta z podejrzeniem gastroparezy należy wykonać badania w kierunku cukrzycy i niedoczynności tarczycy!
- wywiady zabiegów bariatrycznych lub innych zabiegów na żołądku (zwykle jest skutkiem uszkodzenia nerwu błędnego) (13% przypadków)
- choroby układu nerwowego (parkinsonizm, amyloidoza, zespoły paranowotworowe)
- choroby autoimmunologiczne (twardzina układowa)
- wywiady zakażenia wirusowego przewodu pokarmowego[3]
- leki (narkotyki, leki antycholinergiczne, analogi GLP-1, analogi amyliny - w miarę możliwości leki te należy odstawić przed postawieniem rozpoznania gastroparezy)
36% wszystkich przypadków stanowi gastropareza idiopatyczna.
Rozpoznanie
Rozpoznanie gastroparezy stawiane jest po stwierdzeniu jej objawów, spowolnionego opróżniania żołądka oraz braku zwężenia bądź owrzodzenia odźwiernika. Warunkiem rozpoznania gastroparezy jest potwierdzenie spowolnienia opróżniania żołądkowego.
- Podstawową metodą diagnostyczną jest badanie scyntygraficzne. Za rozpoznaniem gastroparezy przemawia stwierdzenie zalegania w żołądku pokarmu o stałej konsystencji przez 4 godziny po posiłku.
- Przydatność badań alternatywnych do scyntygrafii (kapsułkowego badania motoryki oraz testu oddechowego z 13C po podaniu znakowanego kaprylatu bądź spiruliny) jest dopiero oceniana.
- Leki wpływające na motorykę żołądka powinny zostać odstawione na co najmniej 48 godzin przed badaniem.
- U pacjentów z cukrzycą przed rozpoczęciem badania należy oznaczyć glikemię. Jeśli przekroczy ona 275 mg% powinna być leczona po rozpoczęciu testu.
Postępowanie
Uwagi
- ↑ W anoreksji dochodzi zwykle do zwolnienia opróżniania żołądkowego, którego tempo wraca do normy po rozpoczęciu odżywania chorego
- ↑ Glikemia > 200 mg% może powodować spowolnienie opróżniania żołądkowego)
- ↑ Tzw. gastropareza powirusowa może po około roku ustąpić samoistnie u części pacjentów; gastropareza związana z neuropatią autonomiczną, która występuje po zakażeniach wirusami cytomegalii, Epstein-Barr i ospy wietrznej, może utrzymywać się przez kilka lat
Bibliografia
- Michael Camilleri, Henry P. Parkman, Mehnaz A. Shafi, Thomas L. Abell i inni. Clinical Guideline: Management of Gastroparesis. „American Journal of Gastroenterology”. 108 (1), s. 18-37, 2013.