Ostra martwica przełyku

Z GastroWiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Zespół ostrej martwicy przełyku (ang. Acute Esophageal Necrosis Syndrome, Black Esophagus; AEN) - martwica błony śluzowej przełyku charakteryzująca się jej czarnym zabarwieniem w obrazie endoskopowym. Śmiertelność pacjentów z AEN sięga 32% i związana jest głównie ze stanami prowadzącymi do jego wystąpienia.

Lavori.gif

Patogeneza

Do rozwinięcia się zespołu prowadzi prawdopodobnie jednoczesne wystąpienie wielu czynników:

  • niedokrwienia błony śluzowej
    • w stanach wiążących się z uszkodzeniem naczyń (cukrzyca, miażdżyca, zapalenia naczyń, choroby nerek)
    • w stanach wiążących się ze spadkiem przepływu naczyniowego (posocznica, SIRS, arytmie, niewydolność serca, utrata krwi i płynów,hipotermia, uraz, wstrząs, powikłania zakrzepowo-zatorowe)
  • upośledzenia jej funkcji ochraniających (bariery śluzówkowej)
  • urazu chemicznego powodowanego przez cofającą się treść żołądkową.
    • np. gastropareza w przebiegu zatrucia alkoholem lub kwasicy cukrzycowej

Chociaż obfitująca w anastomozy podśluzówkowa sieć naczyniowa przełyku minimalizuje ryzyko wystąpienia niedokrwienia, jego dystalna 1/3 jest względnie najsłabiej ukrwiona, dlatego ten odcinek jest zawsze jako pierwszy objęty zmianami w AEN.

Czynniki ryzyka wystąpienia zespołu

  • płeć męska (ryzyko wyższe 4-krotnie w porównaniu do kobiet)
  • starszy wiek (średnia wieku pacjentów: 67 lat)
  • poważne choroby przewlekłe, w tym
    • cukrzyca (24% pacjentów z AEN)
    • przewlekła niewydolność nerek
    • choroby nowotworowe (20% pacjentów)
    • choroby układu sercowo-naczyniowego (20% chorych z AEN ma rozpoznane nadciśnienie tętnicze, a 9% chorobę wieńcową)
    • alkoholizm (10% pacjentów)
  • niedożywienie
  • ciężkie urazy
  • incydenty zakrzepowo-zatorowe

Rozpoznanie

Objawy

U 90% pacjentów:

  • wymioty treścią krwistą bądź fusowatą
  • smoliste stolce

Rzadziej:

  • Ból brzucha
  • Nudności i wymioty
  • Dysfagia
  • Gorączka
  • Zaburzenia świadomości

Obraz radiologiczny

Badania radiologiczne nie są wykorzystywane w diagnostyce podejrzewanego AES, jednak zdarza się, że wykonywana z innego powodu CT wykazuje pogrubienie ściany dystalnej 1/3 przełyku lub stany wiążące się z ryzykiem wystąpienia zespołu (przepuklinę rozworu przełykowego, wypełnienie żołądka zalegającą treścią).

Obraz endoskopowy

Badanie endoskopowe stanowi zwykle podstawę rozpoznania AEN. Ze względu na częściowo wspólne unaczynienie z dystalnym odcinkiem przełyku, stosunkowo często zmianom przełykowym towarzyszą nadżerki i owrzodzenia opuszki dwunastnicy[1].

Obraz histopatologiczny

Choć badanie histopatologiczne nie jest konieczne do rozpoznania AEN, pobranie wycinków jest jednak zalecane ze względu na możliwość infekcji towarzyszącej zmianom w przełyku.

Powikłania

  • zwężenie przełyku
  • perforacja przełyku
  • zapalenie śródpiersia
  • zgon

Leczenie

Przypisy

  1. Mniejszą podatność żołądka na uszkodzenie w przebiegu stanów prowadzących do AEN tłumaczy się jego większą odpornością na działanie kwasu oraz znacznie szybszym (niż w przypadku przełyku) gojeniem zmian śluzówkowych

Bibliografia